Biebrzańskie Wiedźmy

Biebrzański Park Narodowy jest największym w Polsce. Jego powierzchnia rozciąga się na niemal 600 km2. Teren Parku to w znaczącej mierze torfowiska, bagna i szuwary. Obok łosi, batalionów, orlików, czy wodniczków, można spotkać jeszcze…Wiedźmę.

Podstawowa różnica między wiedźmą, a czarownicą jest taka, że wiedźmy używają wiedzy, a czarownice czarów. Biebrzańska Wiedźma, czyli Agnieszka Zach – licencjonowany przewodnik po Biebrzańskim Parku Narodowym i Województwie Podlaskim oraz biebrzańskim szlaku podwodnym „Po Drugiej Stronie Lustra”, wiedzę ma ogromną. Zapytana o atrakcje tego regionu odpowiada – Jeśli chcesz zobaczyć stare klimatyczne chaty, przejść boso po rozlewiskach i porannej rosie , albo odwiedzić drugą stronę biebrzańskiego lustra to dobrze trafiłeś… Jeśli zaś szukasz cudów przyrody, by spojrzeć na nie przez obiektyw, magii codziennego życia miejscowych, to również miejsce dla Ciebie. A jeśli po całym dniu pełnym przygód zapragniecie wypocząć lub posilić się to kwatera agroturystyczna, dwór, zajazd, pensjonat, hotel, czy dom gościnny przyjmie Cię z otwartymi ramionami.

Magiczny świat przyrody

Bogactwo Podlaskiego to piękny świat przyrody, gdzie można usłyszeć jej pierwotny oddech, zachwycając się mglistym wschodem słońca, upalnym południem w leśnych ostępach i wieczornym blaskiem rzeki.

Sam Park Narodowy rozciąga się przez całą dolinę Biebrzy, między ujściami Niedźwiedzicy do Biebrzy, a Biebrzy do Narwi. Ponad 40 proc. powierzchni parku zajmują siedliska hydrogeniczne. Biebrza przecina park niemal całym swym biegiem, czyli przez około 155 km. Co jest nie bez znaczenia dla tamtejszej roślinności, która odznacza się ogromną różnorodnością, wysokim stopniem naturalności i obecnością wielu rzadkich gatunków.

Podobnie obficie występują tu gatunki zwierząt. Jak podają sprawdzone źródła, obserwujemy tu 49 gatunków ssaków, 271 gatunków ptaków, 36 – ryb, 12 – płazów i 5 gatunków gadów. Mówiąc o ssakach Biebrzańskiego Parku Narodowego, od razu przychodzi nam na myśl łoś, którego liczebność wynosi tu około 400 osobników. Park jest największą ostoją tego gatunku w Polsce. Równie zadziwiające są występujące nad Biebrzą ptaki, ale o tym za chwilę.

Biebrzański Park Narodowy – bogactwo atrakcji przyrodniczej

Biebrzańską Wiedźmę poznałem w trakcie pleneru fotografii przyrodniczej organizowanego przez Bełchatowskie Towarzystwo Fotograficzne. Przejechanie 750 km w jedną stronę, z jednego krańca Polski na drugi, to nie lada wyczyn (trasa Bogatynia – Jaświły). W sumie półtora tysiąca kilometrów asfaltem, później wiele set tysięcy kroków przełajem w pogoni za pięknem przyrody.

Pierwszy kontakt, po „wylądowaniu” na Podlasiu to Kulesze – wioska, którą wg spisu ludności sprzed stu lat, zamieszkiwało ogółem 570 osób, a budynków mieszkalnych było 100 sztuk. Spodziewałem się, że co najmniej jeden będzie na kurzej stopce, zamieszkiwany przez Biebrzańską Wiedźmę. Ale nie – stał na ziemi, chociaż już z daleka wyglądał jakby ktoś odprawiał w nim swoje hokus, pokus…

Moje pierwsze wrażenie: tutaj czas się zatrzymał. Zostałem przyjęty bardzo miło i serdecznie, a już po wymianie pierwszych zdań, wiedziałem, że trafiłem najlepiej jak mogłem. Okazało się, że Podlasie to nie tylko Park Narodowy, ale też wyprawy, wycieczki i spacery w przepastne bagna, spływy tratwą, kajakiem, canoe, a nawet podwodne nurkowanie, trasy rowerowe, wędrówki piesze, czy konne. Chętni mogą też brać udział w warsztatach, zajęciach dydaktycznych czy szkoleniach. – A jeśli macie ochotę to proponuję też lot balonem, który poniesie Was wysoko ponad dziką dolinę – uzupełnia Wiedźma.

Zaczarowane fotografie

Praca fotografa przyrody to niełatwy chleb. Polowanie na ciekawe kadry ze zwierzętami w roli głównej wymaga odpowiedniego sprzętu, który nie jest tani, ani lekki. Cierpliwość w tym przypadku jest nie tylko cnotą, ale też czynnikiem koniecznym. Wiedza nt. przyrody, znajomość obyczajów poszczególnych gatunków jest bezcenna. Kamuflaż fotografa przyrody niewiele różnie się od tego, który jest używany na froncie. Niemniej przebywanie w otoczeniu fantastycznej przyrody jest niezwykle relaksującym doznaniem, a satysfakcja z upolowanych kadrów przeogromna.

Zintegrowany z przyrodą czułem się najbardziej w momencie, kiedy Wiedźma zabrała nas w miejsce gdzie remiz – malutki ptaszek, niewiele różniący się od wróbla, wraz z partnerką plątał swoje zwisające gniazdo. W ślad za Wikipedią: w Europie jest jedynym przedstawicielem tej rodziny. Od sikor różni się przede wszystkim ostro zakończonym dziobem i niezwykłą budową gniazda, niespotykaną u innych gatunków ptaków.

Fotograficzna przygoda z Biebrzańskim Parkiem Narodowym nauczyła mnie kilku rzeczy:

– chodzenie po bagnach wciąga,

– łosie są łośtrożne i płochliwe,

– fotografia ptaków zaczyna się od obiektywu 500mm,

– a Wiedźmy potrafią być miłe i niekoniecznie stare.

Chociaż w trakcie całego pobytu, nie udało mi się sfotografować łosia (co wielu fotografów stawia sobie za must have), ostatecznie uczestnicy pleneru fotograficznego mogli zmierzyć się z fotografią natury – ptaków, pejzaży, etno-plemiennej, makro, a nawet portretową. Możliwość wykonania sesji zdjęciowej Biebrzańskiej Wiedźmie i jej córkom uważam za niezwykły zaszczyt.

Nie wiem skąd zainteresowanie Agnieszki znachorstwem i jak zaczęła się jej przygoda z byciem wiedźmą, ale na jedno pytanie musiałem znać odpowiedź:

Wiedźmo, jak Ty podchodzisz do życia w harmonii z przyrodą? – Moja babcia palcami wrzucała płonące węgle, jeśli wypadały z pieca. Pytałam, czemu ją to nie parzy. A ona odpowiadała, że jeśli coś szanujesz, to cię nie skrzywdzi! – odpowiedziała mądra wiedźma.